Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από εκείνο το θλιβερό πρωϊνό της Παρασκευής 25ης Μαΐου που η ΑΜΑΛΙΑ άφησε τον πόνο και τη θλίψη στο κρεβάτι του νοσοκομείου, ανοίγοντας τα φτερά της για τις γειτονιές εκείνες που ούτε πόνος υπάρχει ούτε θλίψη.
Μόνο χαρά και ξενοιασιά παρέα με τα ωραιότερα πλάσματα του ουρανού.
ΑΜΑΛΙΑ μου δεν σε ξεχνώ.
Δέν ξεχνώ την παλικαρίσια στάση σου απέναντι στην καταραμένη αυτή αρρώστια.
Δεν ξεχνώ την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισες όλο αυτό το άθλιο σύστημα Υγείας για το οποίο δεν κάναμε τίποτε για να διορθώσουμε παρά τις υποσχέσεις που δίναμε όταν έφυγες από τούτη τη ζωή.
Το παράδειγμά σου ας γίνει το αστέρι που θα δείχνει το δρόμο μας.
ΑΜΑΛΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΧΝΩ
